φωτοαπόσβεση

η, Ν

φυσ. η ιδιότητα που χαρακτηρίζει ένα αιώρημα αδιαφανούς σκόνης μέσα σε ένα υγρό μέσο διασποράς να προκαλεί την εξασθένηση μιας δέσμης φωτεινών ακτίνων η οποία διέρχεται μέσα από αυτό.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. photoextinction].